অৱশেষত এটা অধ্যয়ৰ পৰিসমাপ্তি ঘটিল ৷ এটা যুগৰ অৱসান ঘটাই শনিবাৰে বিষয় ৪:৫৬ বজাত শেষ নিশ্বাস ত্যাগ কৰে বৰপেটা সত্ৰৰ বুঢ়াসত্ৰীয়া বশিষ্ঠ দেৱশৰ্মাই (Satradhikar Basistha Dev Sharma no more) ৷ মৃত্যুৰ সময়ত তেওঁৰ বয়স আছিল ৮৪ বছৰ । GMCH ত চিকিৎসাধীন অৱস্থাতে বৰপেটা সত্ৰৰ বুঢ়াসত্ৰীয়া বশিষ্ঠ দেৱশৰ্মাই শেষ নিশ্বাস ত্যাগ কৰে (Basistha Dev Sharma passes away)।
সাহিত্য, সংস্কৃতি সকলো দিশত এইগৰাকী পুৰোধা ব্যক্তিৰ অৱদান নুই কৰিব নোৱাৰি ৷ আহকচোন আমিও উভতি যাওঁ বুঢ়াসত্ৰীয়াগৰাকীৰ অতীতৰ সেই মধুৰ পৃষ্ঠালৈ ৷ অতীতৰ সেই পৃষ্ঠা লুটিয়াই পুৰণি যাত্ৰাক স্মৰণ কৰি শ্ৰীমন্ত শংকৰদেৱ বঁটাপ্ৰাপক বুঢ়াসত্ৰীয়া বশিষ্ঠ দেৱশৰ্মালৈ ইটিভি ভাৰতৰ একাজলি অশ্ৰুসিক্ত শ্ৰদ্ধাঞ্জলি (Last tribute to Satradhikar Basistha Dev Sharma)...
জীৱনপঞ্জী
বৰপেটা সত্ৰৰ বুঢ়াসত্ৰীয়া বশিষ্ঠ দেৱশৰ্মাৰ ১৯৩৮ চনৰ ১ এপ্ৰিলত সুন্দৰীদিয়াত জন্ম গ্ৰহণ কৰিছিল ৷ তেখেতৰ পিতৃৰ নাম গিৰীশ চন্দ্ৰ শৰ্মা আৰু মাতৃৰ নাম দময়ন্তী দেৱী আছিল ৷ বৰপেটাৰ পল্লাৰপাম প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ত সহকাৰী শিক্ষক হিচাপে যোগদান কৰি কৰ্মজীৱনৰ পাতনি মেলিছিল বশিষ্ঠ দেৱশৰ্মাই ৷ তাৰ পাচত তেওঁ সুন্দৰীদিয়াৰ দক্ষিণহাটী প্ৰাথমিক বিদ্যালয়ৰ পৰা অৱসৰ গ্ৰহণ কৰিছিল ৷
শৈশৱৰ পৰাই বশিষ্ঠ দেৱশৰ্মাই সুন্দৰীদিয়া সত্ৰত সাংস্কৃতিক দিশত অংশগ্ৰহণ কৰিছিল ৷ ১৯৬৫ চনত গুৱাহাটীৰ অল ইণ্ডিয়া ৰেডিঅ’ই তেওঁক সাংস্কৃতিক অনুষ্ঠানৰ বাবে আমন্ত্ৰণ জনায় ৷ তেওঁ গুৱাহাটী ৰেডিঅ’ চেণ্টাৰত বীৰ নাম, নিবিৰ কীৰ্তন, ঘোষা, হলিগীত, নাও খেলৰ গীত, বৰগীত, ভাওনা আদি পৰিৱেশন কৰিছিল ৷
গুৱাহাটী ৰেডিঅ’ চেণ্টাৰত সংগীতৰ ব্যাখ্যাৰে তেওঁ শ্ৰীবৎস চিন্তা, নল-দময়ন্তী, সতী বেউলা, পূজনী পাখি ইত্যাদি পৰিচালনা কৰিছিল ৷ আনকি তেওঁৰ মিঠা গভীৰ কণ্ঠেৰে ৰাজ্যৰ লক্ষ লক্ষ শ্ৰুোতাৰ মনো আকৰ্ষিত কৰিবলৈ সক্ষম হৈছিল ৷ আনহাতে, বৰ্তমানৰ বৰপেটা সত্ৰৰ বুঢ়াসত্ৰীয়া বশিষ্ঠ দেৱ শৰ্মাই তেওঁৰ কৰ্মজীৱন কালত পশ্চিমবংগ, দিল্লী, বিহাৰ, হিমাচল প্ৰদেশ, পঞ্জাৱ, মহাৰাষ্ট্ৰ, তামিলনাডু আদি ভাৰতৰ বিভিন্ন ৰাজ্যত সত্ৰীয়া সংস্কৃতি প্ৰচাৰ আৰু প্ৰসাৰৰ হকে কাম কৰিছিল ৷
তেওঁ কেইবাটাও অডিঅ’ কেছেটত পৰিচালক আৰু কণ্ঠশিল্পী হিচাপে কাম কৰিছিল ৷ তাৰ ভিতৰত সুন্দৰ, হৰি গুণ গাই নাচা, মোহন কলিয়া, দেৱ যদুপতি (থিয়নাম ), বনামলি ৰাম আদি উল্লেখযোগ্য ৷ উল্লেখ্য যে, বশিষ্ঠ দেৱ শৰ্মাই ১৯৯৩ চনত বৰপেটা সত্ৰৰ ডেকা সত্ৰীয়া হিচাপে নিৰ্বাচিত হৈছিল ৷
তেওঁ ১৪ বছৰ ধৰি বৰপেটা সত্ৰত ডেকা সত্ৰীয়া হিচাপে নিজৰ দায়িত্ব আৰু কৰ্তব্য পালন কৰিছিল ৷ তাৰ পিছত ২০০৭ চনত বৰপেটা সত্ৰৰ বুঢ়াসত্ৰীয়া হিচাপে তেওঁক নিৰ্বাচিত কৰা হৈছিল ৷ সেই তেতিয়াৰ পৰাই বৰ্তমানলৈকে সত্ৰত তেওঁৰ সেৱা অব্যাহত ৰাখিছে ৷
এইগৰাকী বুঢ়াসত্ৰীয়াই উজনি, নামনি আৰু মধ্য অসমৰ বিভিন্ন স্থানত বৰপেটা সত্ৰৰ শাখা সত্ৰ স্থাপন কৰি পদ্ধতিগতভাৱে গুৰুজনাৰ ধৰ্ম প্ৰচাৰ আৰু প্ৰসাৰ কৰাৰ লগতে গুৰু সেৱা আগবঢ়াই আহিছে ৷ তেওঁৰ পদক্ষেপতে বৰপেটা সত্ৰৰ শাখা সত্ৰ সমাজ গঠন হৈছিল ৷ লগতে ইয়াৰ সৈতে বৰপেটা শাখা সত্ৰৰ প্ৰায় ৩০০ খন সত্ৰ একত্ৰিত আৰু সংগৱদ্ধভাৱে তেওঁৰ নেতৃত্বতে গুৰুদুজনাৰ ধৰ্ম আৰু সত্ৰীয়া সংস্কৃতি প্ৰচাৰ কৰি আছে ৷
বুঢ়াসত্ৰীয়া বশিষ্ঠ শৰ্মাৰ নেতৃত্বতে বৰপেটা সত্ৰ আৰু বৰপেটা সত্ৰৰ শাখা সত্ৰ সমাজে শ্ৰীমন্ত শংকৰ দেৱ আৰু শ্ৰী শ্ৰী মাধবদেৱৰ ধৰ্মীয় আৰু সাংস্কৃতিক আদৰ্শৰে শিষ্যসকলৰ সৈতে সেৱা আগবঢ়াই আহিছিল ৷ শৈশৱৰ পৰাই সৃষ্টিশীল অভিনয়েৰে তেওঁ লাখ লাখ মানুহৰ হৃদয় জয় কৰিছে ৷ ড৹ ভূপেন হাজৰিকা পৰিচালিত এৰাবাটৰ সুৰত তেওঁ ভোৰ তল নৃত্য প্ৰদৰ্শন কৰিছিল ৷
কেৱল এয়াই নহয়, অসমৰ বিভিন্ন প্ৰান্তত তেওঁ বহু যাত্ৰা নাটক আৰু অংকীয়া ভাওনা মঞ্চস্থ কৰিছিল ৷ কেৱল সাংস্কৃতিক ক্ষেত্ৰতে নহয়, অসমীয়া সাহিত্যটো তেওঁৰ অৱদান অন্যতম ৷ বৰপেটা সত্ৰৰ বুঢ়াসত্ৰীয়া বশিষ্ঠ দেৱ শৰ্মাই বাংলাৰ পৰাও অসমীয়া ভাষালৈ বহুতো নাটক অনুবাদ কৰিছিল ৷ তেওঁ অনুবাদ কৰা নাট ভিতৰত মাটিৰ মানুহ, নহুষ উদ্ধাৰ, মহিষাসুৰ বধ, বেথাৰ পূজা আদি অন্যতম ৷
ইয়াৰ উপৰিও তেওঁ বিহাৰৰ পাটনাৰ কলিঅ’দাস ৰংগ মঞ্চত বন্দী মাছৰ গদ্য নাটকত অভিনয় কৰি প্ৰশংসা বুটলিবলৈ সক্ষম হৈছিল ৷ বশিষ্ঠ দেৱ শৰ্মাই কিশোৰী মোহন পাঠকৰ দ্বাৰা ৰচিত মথুৰাপুৰীৰ মথুৰা দাস নাটকত তেওঁ মথুৰা দাস বুঢ়া আতাৰ চৰিত্ৰত অভিনয় কৰি ভক্ত দৰ্শকৰ মন মুহিছিল ৷ বৰপেটা সত্ৰৰ বুঢ়াসত্ৰীয়াৰ উপৰিও বশিষ্ঠ দেৱ শৰ্মাক এগৰাকী প্ৰখ্যাত হোলী গীতৰ গায়ক হিচাবেও সমগ্ৰ অসমতে প্ৰসিদ্ধ ৷
আনহাতে, এইগৰাকী পুৰোধা ব্যক্তিয়ে সমাজৰ অনুসূচিত জাতি-জনজাতি আৰু নিম্ন শ্ৰেণীৰ লোকসকলৰ মাজত ধৰ্মীয় দৰ্শনৰ ধৰ্ম প্ৰচাৰ কৰি আহিছে ৷ তেওঁ জনজাতীয়, চাহ বাগিছা আদিত বহু সত্ৰ তথা নামঘৰ স্থাপন কৰি বৰপেটা সত্ৰৰ মূল ধাৰাটোৰ সৈতে সংযোগ কৰি ৰাখিছে ৷
তেওঁ ধৰ্ম ধ্বনি দি হিন্দু সমাজৰ জনসাধাৰণক সাহসী কৰি তোলাৰ লগতে সত্ৰীয়া নাম-ধৰ্মৰ সৈতে সংযোগ কৰি ৰাখিছে ৷ তেওঁ প্ৰায় ২৫-৩০ হাজাৰ নিম্ন বা পিছপৰা শ্ৰেণীৰ লোকক ভাগৱত ধৰ্মৰ প্ৰতি আগ্ৰহী কৰি তেওঁলোকক প্ৰকৃত জীৱনশৈলী দেখুৱাবলৈ সক্ষম হৈছে ৷
আনকি তেওঁ জনজাতীয় লোকসকলক সত্ৰ নীতিৰে ধৰ্ম ধ্বনি প্ৰদান কৰিছে ৷ ইয়াৰ উপৰিও এগৰাকী মহান ব্যক্তিয়ে যোৰহাট জিলাৰ তিতাবৰ, লখিমপুৰৰ পাঠালি পাহাৰ, নাওবৈছা আদিত ঠেঙাল কছাৰীক ধৰ্ম ধ্বনি দিয়াৰ উপৰিও সত্ৰীয়া নৃত্যৰ প্ৰশিক্ষণ দিছিল ৷ কোকৰাঝাৰ, গোসাঁইগাঁও আদিত হোৱা গোষ্ঠী সংঘৰ্ষৰ সময়ত ক্ষতিগ্ৰস্ত লোকসকলক খাদ্য, ঔষধ, কাপোৰ, খোৱাপানী, শিশুৰ খাদ্য আদি যোগান ধৰি তেওঁ নিজৰ সামাজিক দায়বদ্ধতাও প্ৰতিষ্ঠা কৰিছিল ৷
তেওঁৰ ৰচনাসমূহ হ’ল : নাওখেলৰ গীত, মহোহো গীত, থানৰ বাতৰি সোধা ভবা ৰোগৰ ঔষধ কৃষ্ণ কথা, সত্ৰত শৰণৰ ব্যৱস্থা, ৰাস তথ্য, শকত ব্যঞ্জন, মানৱ জীৱন চন্দন কথা, ধৰ্ম ৷
প্ৰকাশিত গ্ৰন্থ হ’ল : সত্ৰীয়া নীতি বিচাৰ, শংকৰদেৱ, সুন্দৰীদিয়া, থিয় নাম, এক মধুৰ সোঁৱৰণি ৷
তেওঁ লাভ কৰা বঁটা : ৰাজ্য চৰকাৰৰ শংকৰদেৱ বঁটা, সুন্দৰীদিয়া সত্ৰৰ মাধৱদেৱ বঁটা, ২০১১ চনত সাংস্কৃতিক মহাসভা অসমৰ পৰা জীৱনযোৰা সাংস্কৃতিক সাধনা বঁটা, ২০১১ চনত শ্ৰী শ্ৰী দৈত্তাৰী ঠাকুৰ দেৱ বঁটা, গুৱাহাটীৰ অসম জাতীয় বিদ্যালয়ৰ বৰপেটা ফেল’শ্বিপ, শ্ৰী শ্ৰী মথুৰাদাস বুঢ়া আতা বঁটা, কমলাবাৰী সত্ৰ, অসমৰ পৰা শ্ৰী শ্ৰী বদলা পদ্ম আতা বঁটা, ২০১৪ চনত যোৰহাটৰ শংকৰ মাধৱ সঞ্চাৰণ বঁটা, হাউলী বঁটা, ২০১৭ চনত কৃষ্ণনন্দ বঁটা নিৰ্ণায়ক সমিতিৰ পৰা কৃষ্ণনন্দ বঁটা, ২০১৮ চনত অখিল ভাৰত হিন্দু মহাসভা, অসম সমিতিৰ পৰা লুইতপৰীয়া জীৱনযোৰা সাধনা বঁটা ৷
