वॉशिंग्टन [यूएस] : सिकलसेल हा वंशपरंपरागत विकारांच्या गटांपैकी एक आहे, ज्याला सिकल सेल रोग म्हणतात. शरीराच्या सर्व भागांमध्ये ऑक्सिजन वाहून नेणाऱ्या लाल रक्तपेशींच्या आकारावर त्याचा परिणाम होतो. लाल रक्तपेशी सामान्यतः गोलाकार आणि लवचिक असतात, त्यामुळे ते रक्तवाहिन्यांमधून सहज हलतात. सिकल सेलमध्ये, काही लाल रक्तपेशी सिकलसेल किंवा अर्धचंद्राच्या आकाराच्या असतात. हे सिकलसेलदेखील कडक आणि चिकट बनतात, ज्यामुळे रक्त प्रवाह मंद किंवा अवरोधित होतो. सिकलसेल असलेल्या बहुतेक लोकांसाठी कोणताही इलाज नाही. उपचारांमुळे वेदना कमी होतात आणि रोगाशी संबंधित गुंतागुंत टाळण्यास मदत होते.
हाय रिस्क प्रेग्नेंसी : स्त्रियांमध्ये सिकलसेल रोग हा हाय रिस्क प्रेग्नेंसीचे कारण असू शकते. यामध्ये गर्भालाही धोका असतो. त्यांना मातृत्वाचा धोका असतो जसे की, संसर्गासह वैद्यकीय गुंतागुंत आणि गर्भधारणा-संबंधित गुंतागुंत यासह प्रीक्लेम्पसिया, मुदतपूर्व प्रसूती, प्लेसेंटल समस्या विकसित होऊ शकतात. सिकलसेल रोग असलेल्या महिलांना या गुंतागुंत होण्याचा धोका सामान्य स्त्रियांपेक्षा जास्त असतो. सिकलसेल रोग असलेल्या महिलांमध्ये सिझेरियन प्रसूतीचे प्रमाण जास्त असते. त्याच वेळी, प्रसूतीदरम्यान मूत्रमार्गात संक्रमण आणि इतर संक्रमण होण्याचा धोका देखील खूप जास्त असतो. अशा स्त्रियांमध्ये रक्ताच्या गुठळ्या होण्याचा धोका दुप्पट होतो, ज्यामुळे गर्भधारणेशी संबंधित थ्रोम्बोइम्बोलिक घटनांचा धोका वाढतो.
सिकलसेलची लक्षणे : सिकलसेलची चिन्हे आणि लक्षणे साधारणपणे 6 महिन्यांच्या आसपास दिसतात. ते व्यक्तीपरत्वे बदलतात आणि कालांतराने बदलू शकतात. चिन्हे आणि लक्षणांमध्ये पुढील गोष्टी समाविष्ट असू शकतात- वेदनांचे भाग : अत्यंत वेदनांचे काही भाग, ज्याला वेदना संकट म्हणतात, हे सिकलसेल ॲनिमियाचे प्रमुख लक्षण आहेत. जेव्हा सिकल-आकाराच्या लाल रक्तपेशी लहान रक्तवाहिन्यांमधून छाती, उदर आणि सांध्यातील रक्त प्रवाह रोखतात तेव्हा वेदना विकसित होतात. वेदना तीव्रतेत बदलते आणि काही तास ते काही दिवस टिकू शकते. काही लोकांना वर्षातून फक्त काही वेदना संकटे असतात. इतरांना वर्षातून अधिक असतात. तीव्र वेदना संकटासाठी रुग्णालयात मुक्काम आवश्यक आहे.
अशक्तपणा : सिकलसेल्स सहजपणे फुटतात आणि मरतात. लाल रक्तपेशी सामान्यतः 120 दिवस जगतात आणि त्यांना बदलण्याची आवश्यकता असते. परंतु सिकलसेल्स सामान्यत: 10 ते 20 दिवसांत मरतात, ज्यामुळे लाल रक्तपेशींची कमतरता (अ‍ॅनिमिया) होते. पुरेशा लाल रक्तपेशींशिवाय शरीराला पुरेसा ऑक्सिजन मिळत नाही आणि त्यामुळे थकवा येतो. काही पौगंडावस्थेतील आणि सिकलसेल असलेल्या प्रौढांनादेखील तीव्र वेदना होतात, ज्याचा परिणाम हाडे आणि सांध्याचे नुकसान, अल्सर आणि इतर कारणांमुळे होऊ शकतो. हात पाय सुजणे : ही सूज सिकल-आकाराच्या लाल रक्तपेशींमुळे हात आणि पायांमध्ये रक्त परिसंचरण अवरोधित करते.
दृष्टी समस्या : डोळ्यांना पुरवठा करणाऱ्या लहान रक्तवाहिन्या सिकलसेल्सने जोडल्या जाऊ शकतात. यामुळे डोळयातील पडदा खराब होऊ शकतो. वारंवार संक्रमण : सिकलसेल्स प्लीहाचे नुकसान करू शकतात, ज्यामुळे संक्रमणाची असुरक्षा वाढते. सिकलसेल असलेल्या अर्भकांना आणि मुलांना संभाव्यतः जीवघेणा संक्रमण, जसे की न्यूमोनिया टाळण्यासाठी लसीकरण आणि प्रतिजैविक दिले जातात. विलंबित वाढ किंवा तारुण्य : लाल रक्तपेशी शरीराला ऑक्सिजन आणि वाढीसाठी आवश्यक पोषक तत्त्वे प्रदान करतात. निरोगी लाल रक्तपेशींच्या कमतरतेमुळे अर्भकं आणि मुलांची वाढ मंदावते आणि किशोरवयीन मुलांमध्ये तारुण्य विलंब होऊ शकतो.
हेही वाचा : जाणून घ्या पोस्ट-ट्रॉमॅटिक स्ट्रेस डिसऑर्डरबद्दल, 'ही' आहेत गंभीर लक्षणे
