लंडन : श्रीलंकेत झालेल्या निष्पाप हत्यांना वाचा फोडण्यासाठी ( Seven Moons of Maali Almeida to Give Voice to Sri Lankas Dead ) शेहान करुणातिलाका यांनी द सेव्हन मून ऑफ माली आल्मेडा ( Deepening Economic Crisis Gripped Sri Lanka ) लिहीली. या कांदबरीतून लेखकाने निष्पाप मृतांना जिवंत करीत, त्यांचे संवाद लिहिले ( Booker Prize Winner News Today Update ) आहेत. या कादंबरीला बुकर पारितोषिकसुद्धा मिळाले आहे. देशातील रक्तरंजित इतिहासातील निष्पाप जीव जणू श्रीलंकेतील ( Booker Prize Winner Lets Ghosts of Sri Lanka Speak ) आताच्या वर्तमान स्थितीवर संभाषण करीत आहेत, असे लेखन लेखकाने केले आहे. श्रीलंकेतील मृतांना आवाज देण्यासाठी शेहान करुणातिलाका यांनी त्यांची बुकर पारितोषिक विजेती कादंबरी द सेव्हन मून ऑफ माली आल्मेडा लिहिली.
या उन्हाळ्यात जेव्हा पुस्तक 50,000-पाऊंड डाॅलर (58,000) फिक्शन अवॉर्डसाठी अंतिम फेरीत दाखल झाले. तेव्हा श्रीलंकेत खोलवर जाणाऱ्या आर्थिक संकटाच्या निषेधार्थ आंदोलने झाली. 17 ऑक्टोबरला एक अस्वस्थ शांतता परत आली, जेव्हा करुणातिलकाच्या कादंबरीला प्रतिष्ठित पारितोषिक मिळाले आणि लेखकाला साहित्यिक स्टारडम मिळवून दिले. त्यांना आशा आहे की, या कादंबरीतून देशाच्या रक्तरंजित भूतकाळातील भुते त्याच्या संकटग्रस्त वर्तमानाशी बोलतील.
अवास्तविक हा शब्द करुणातिलाका हा अंतिम स्पर्धकांना बाहेर काढण्यासाठी वापरण्यात आला होता. ज्यात अमेरिकन पर्सिव्हल एव्हरेट आणि एलिझाबेथ स्ट्रॉउट यांचा समावेश होता. नंतरच्या जीवनाच्या नोकरशाहीच्या कक्षेत अडकलेल्या, माली आल्मेडाला त्याला कोणी मारले हे शोधण्यासाठी आणि त्याचा वारसा सुरक्षित करण्यासाठी फोटोंचा संग्रह मिळवण्यासाठी त्याला आठवडा सात चाँद आहे.
पुस्तक 1989 मध्ये सेट केले आहे. श्रीलंकेच्या क्रूर गृहयुद्धाच्या काळात, लेखक म्हणतो, जेव्हा आमच्याकडे मोठ्या प्रमाणात मृतदेह होते, अनेक न सुटलेल्या हत्या होत होत्या. हे पुस्तक युद्धाच्या हिंसाचाराकडे बिनधास्तपणे पाहते. ज्याला करुणातिलाका श्रीलंकेचे वैशिष्ट्यपूर्ण फाशीचे विनोद म्हणतात. बुकर जजिंग पॅनेलचे नेतृत्व करणारे नील मॅकग्रेगर म्हणाले की, जगाच्या गडद हृदयात आनंद, कोमलता, प्रेम आणि निष्ठा आढळते.
देशाचे दीर्घ गृहयुद्ध संपल्यानंतर लगेचच, 47 वर्षीय करुणातिलका यांनी एक दशकापूर्वी हे लेखन सुरू केले. किती नागरिक मारले गेले आणि कोणाची चूक होती यावर बरीच चर्चा झाली. वादविवाद आम्हाला कुठेच मिळाले नाही. करुणातिलाका यांनी असोसिएटेड प्रेसला सांगितले. मला वाटले नाही की, पुरेसे सत्य किंवा सलोखा आहे. ही फक्त एक बाजू दुसर्‍या बाजूला दोष देत होती आणि कारणे शोधण्याऐवजी कोणाची चूक होती हे सांगण्याचा प्रयत्न करीत होता.
मी विचार केला, जर आपण या शांत आवाजांना बोलू दिले तर? जर मृतांना बोलण्याची परवानगी असेल तेथे भुताची कथा असेल तर? कादंबरी लिहिणे हा एक धोकादायक व्यवसाय असू शकतो जो न्यूयॉर्क राज्यात ऑगस्टच्या एका साहित्यिक कार्यक्रमादरम्यान सलमान रश्दीला चाकूने वार करून गंभीर जखमी करण्यात आले होते. तेव्हा भयंकरपणे घरामध्ये धोका निर्माण होऊ शकतो. करुणातिलाका म्हणतात ,की हिंसेची भीती ही आपल्या सर्वांवर टांगलेली आहे.
पत्रकारिता, मुलांची पुस्तके आणि पटकथा लिहिणारा लेखक, एकेकाळी ग्रंज बँडचा होता आणि जाहिरात कॉपीरायटर म्हणून एक दिवसाची नोकरी करणारा लेखक म्हणाला, मी स्वत:ला राजकीय लेखक किंवा वादग्रस्त व्यक्ती म्हणून पाहत नाही. पण, तरीही गृहयुद्धानंतरच्या काळातील लिखाण खूप जवळचे वाटले. आणि शिवाय, ते असुरक्षित असू शकते, कदाचित चुकीचे पंख पसरले असतील. 30 वर्षांहून अधिक काळ त्यांची कादंबरी सेट केल्याने मला त्याबद्दल लिहिण्याचे स्वातंत्र्य मिळाले.
करुणातिलका म्हणतात की तो हळूहळू वर्तमानाला पकडत आहे. तो 2000 च्या दशकाच्या सुरुवातीला त्याचे पुढचे पुस्तक सेट करीत आहे आणि तो म्हणतो की तो या वर्षीच्या श्रीलंकेतील नाट्यमय घटनांबद्दल नोट्स घेत आहे. श्रीलंकेच्या लोकांनी अभूतपूर्व आर्थिक संकटामुळे अनेक महिन्यांपासून निषेध केला. ज्यामुळे औषधे, इंधन आणि स्वयंपाकाच्या गॅससारख्या आवश्यक आयातीची तीव्र टंचाई निर्माण झाली. जुलैमध्ये हजारो लोकांनी राष्ट्रपतींच्या निवासस्थानावर हल्ला केला, तत्कालीन राष्ट्रपती गोटाबाया राजपक्षे यांना पळून जाण्यास भाग पाडले आणि नंतर राजीनामा दिला. राष्ट्राध्यक्षांच्या तलावात पोहताना आणि त्यांच्या पलंगावर झोपलेल्या आंदोलकांचे फुटेज जगभर प्रसिद्ध झाले.
करुणातिलाका म्हणतात की विनोद हा त्यांच्या कल्पनेतील एक प्रमुख घटक आहे, जो प्रतिकार आणि बदलाची गुरुकिल्ली आहे. जेव्हा तुम्ही एखाद्या गोष्टीवर हसता तेव्हा त्याची शक्ती कमी असते, असे ते म्हणाले. आणि मला वाटते की आम्ही कदाचित एक दशकापूर्वी सरकारवर हसण्यास असमर्थ होतो, परंतु काहीतरी बदलले. कदाचित ही महामारी होती, कदाचित अंतरिम सरकारने वृत्तपत्र स्वातंत्र्य बहाल केले आहे. पण सत्तेत असलेल्यांबद्दल विनोद करण्याइतपत लोक खूप धाडसी दिसले आणि शेवटी रस्त्यावर उतरून त्यांची सुटका करण्याचे धाडस दाखवले.
देशाचे नवे अध्यक्ष रानिल विक्रमसिंघे यांनी विरोधकांवर ताशेरे ओढले आहेत. पण, करुणातिलकाला आशा आहे की, विरोध हा एक टर्निंग पॉइंट होता. हे काहीतरी नेत्रदीपक होते कारण ते फक्त कट्टरपंथी किंवा तरुण लोकच नव्हते. ते प्रत्येकजण होते. तो कामगार वर्ग होता ज्यांनी पेट्रोलशिवाय तेथे पोहोचण्यासाठी अनेक, अनेक मैलांचा प्रवास केला होता. आजी होत्या, मुले होती.
" हे असे होते की, सामान्य नागरिकांनी या सर्व गोष्टी बाजूला ठेवल्या ज्याने आम्हाला विभाजित केले आणि ते पिढ्यान् पिढ्या आणि वंश आणि धर्मांमध्ये एकत्र आले ज्यांनी आम्हाला परिस्थितीतून बाहेर काढले होते अशा लोकांपासून मुक्त होण्याच्या या समान ध्येयाने. त्यामुळे मला खरोखर आशा आहे की आम्ही ते म्हणाले की, 1989 मध्ये किंवा त्यानंतरच्या कोणत्याही दशकात आमच्यासाठी काम न करणारे मतभेद शांत करण्याच्या मार्गावर पुन्हा जाऊ नका.
