ਭਾਗਵਤ ਗੀਤਾ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼

ਜੋ ਸਾਰੇ ਜੀਵਾਂ ਦੇ ਨਾਸ ਹੋਣ ਵਿਚ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਨਾਸ਼ਵਾਨ ਅਤੇ ਇਕੋ ਜਿਹਾ ਵੇਖਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਅਸਲ ਵਿਚ ਸਹੀ ਵੇਖਦਾ ਹੈ।ਜੇਹੜਾ ਮਨੁੱਖ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਹਰ ਥਾਂ ਮੌਜੂਦ ਅਤੇ ਹਰੇਕ ਜੀਵ ਵਿਚ ਇਕੋ ਜਿਹਾ ਮੌਜੂਦ ਵੇਖਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਆਪਣੇ ਮਨ ਨੂੰ ਵਿਗਾੜਦਾ ਨਹੀਂ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਹ ਰੱਬੀ ਮੰਜ਼ਿਲ ਨੂੰ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਲੈਂਦਾ ਹੈ।ਜੋ ਕੁਦਰਤ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਜਾ ਰਹੇ ਸਾਰੇ ਕੰਮਾਂ ਨੂੰ ਹਰ ਹਾਲਤ ਵਿੱਚ ਵੇਖਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਆਪਣੇ ਆਪ ਨੂੰ ਕਰਤਾ ਸਮਝਦਾ ਹੈ, ਉਹ ਅਸਲੀਅਤ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਹੈ।ਜਿਸ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਸਾਧਕ ਇੱਕ ਪਰਮ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਜੀਵਾਂ ਦੇ ਵੱਖੋ-ਵੱਖਰੇ ਭਾਵਾਂ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਤੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਦੇ ਵਿਸਤਾਰ ਨੂੰ ਵੇਖਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਵਿੱਚ ਉਹ ਬ੍ਰਾਹਮਣ ਦੀ ਪ੍ਰਾਪਤੀ ਕਰਦਾ ਹੈ।ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਆਕਾਸ਼ ਸਰਬ-ਵਿਆਪਕ ਹੈ ਪਰ ਆਪਣੇ ਸੂਖਮ ਸੁਭਾਅ ਕਾਰਨ ਕਿਸੇ ਚੀਜ਼ ਨਾਲ ਜੁੜਦਾ ਨਹੀਂ। ਇਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬ੍ਰਹਮਾ-ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਵਿੱਚ ਸਥਿਤ ਆਤਮਾ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਟਿਕ ਕੇ ਵੀ ਸਰੀਰ ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ।ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਕੱਲਾ ਸੂਰਜ ਹੀ ਸਾਰੇ ਬ੍ਰਹਿਮੰਡ ਨੂੰ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਮਾਨ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਰੀਰ ਦੇ ਅੰਦਰ ਇੱਕ ਆਤਮਾ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰ ਨੂੰ ਚੇਤਨਾ ਨਾਲ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਮਾਨ ਕਰਦੀ ਹੈ।ਜੋ ਮਨੁੱਖ ਆਪਣੇ ਮਨ ਨੂੰ ਪਰਮਾਤਮਾ ਵਿਚ ਇਕਾਗਰ ਕਰ ਕੇ ਸਦਾ ਪਰਮਾਤਮਾ ਦੀ ਭਗਤੀ ਵਿਚ ਰੁੱਝੇ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ, ਉਹ ਪਰਮ ਪੂਰਨ ਮੰਨੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ।ਜੋ ਕਿਸੇ ਦਾ ਨੁਕਸਾਨ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ ਅਤੇ ਜੋ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਨੂੰ ਦੁਖੀ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ, ਜੋ ਸੁਖ ਅਤੇ ਗ਼ਮੀ ਵਿਚ, ਡਰ ਅਤੇ ਚਿੰਤਾ ਵਿਚ ਬਰਾਬਰ ਹੈ, ਉਹ ਪਰਮਾਤਮਾ ਨੂੰ ਬਹੁਤ ਪਿਆਰਾ ਹੈ।