આજની પ્રેરણા

પરમાત્માને સર્વ કાર્ય અર્પણ કરીને, વ્યક્તિએ આશા, પ્રેમ અને ક્રોધ વિના પોતાનું કર્તવ્ય નિભાવવું જોઈએ. એવી ભગવાનની આજ્ઞા છે. જેઓ પરમ ભગવાનના આદેશની અવગણના કરે છે અને તેનું પાલન ન કરે છે તેઓ સર્વ જ્ઞાનથી વંચિત, વિચલિત અને નાશ પામશે. જેઓ પરમ ભગવાનની આજ્ઞા અનુસાર, દોષ-દ્રષ્ટિથી મુક્ત, આ ઉપદેશનું ભક્તિભાવથી પાલન કરે છે, તેઓ ફળદાયી કર્મોના બંધનમાંથી મુક્ત થાય છે. વ્યક્તિએ પોતાના સોંપેલ કર્મનો ત્યાગ કરીને અચાનક કહેવાતા યોગી કે કૃત્રિમ આધ્યાત્મિકવાદી ન બનવું જોઈએ. તેના બદલે, જીદ છોડીને, યથાસ્થિતિમાં, શ્રેષ્ઠ તાલીમ હેઠળ કર્મયોગનો પ્રયાસ કરવો જોઈએ. બીજાના કર્મો સારી રીતે કરવા કરતાં દોષરહિત રીતે પોતાનાં સોંપાયેલાં કર્મો કરવાં પણ શ્રેષ્ઠ છે. સ્વધર્મ માટે મરવું એ કલ્યાણકારી છે, પણ બીજા ધર્મનું પાલન કરવું ભયંકર છે. ઈન્દ્રિયોના પદાર્થ પ્રત્યે મનમાં દ્વેષ છે, તેને ગોઠવવાના નિયમો છે. માણસે તેના નિયંત્રણમાં ન હોવું જોઈએ કારણ કે તે આત્મ-સાક્ષાત્કારના માર્ગમાં અવરોધ છે. જુસ્સાના મોડને લીધે, વાસના ઉત્પન્ન થાય છે, જે પાછળથી ક્રોધનું સ્વરૂપ લે છે, અને પછી માણસ પાપ કર્મ કરવા પ્રેરાય છે. તે જગતનો સર્વ-ઉપયોગ કરનાર પાપી શત્રુ છે. જેમ અગ્નિ ધુમાડાથી ઢંકાયેલો છે અને અરીસો ધૂળથી ઢંકાયેલો છે અને જેમ ગર્ભ ગર્ભાશયથી ઢંકાયેલો છે, તેમ આ જ્ઞાન સેક્સથી છુપાયેલું છે. માણસનો અંતરાત્મા વાસનાથી ઢંકાયેલો છે, જે અગ્નિની જેમ ક્યારેય તૃપ્ત થતો નથી, અને જ્ઞાનીઓનો સતત દુશ્મન છે. ઈન્દ્રિયો, મન અને બુદ્ધિ આ કામનું ધામ છે. તેમના દ્વારા આ કાર્ય આત્માના વાસ્તવિક જ્ઞાનને આવરી લે છે અને તેને મોહિત કરે છે. વહેલામાં વહેલી તકે, વ્યક્તિએ ઇન્દ્રિયોને કાબૂમાં લેવી જોઈએ અને આ કાર્ય, પાપનું પ્રતીક, આત્મ-સાક્ષાત્કારનો નાશ કરવો જોઈએ.