આજની પ્રેરણા

જે ન તો કર્મના ફળનો દ્વેષ કરે છે અને ન તો કર્મના ફળની ઈચ્છા રાખે છે, તે વ્યક્તિ સર્વ દ્વંદ્વોથી સંપૂર્ણ મુક્ત થઈ જાય છે. એવો માણસ જે ન તો કોઈને ધિક્કારે છે કે ન તો કોઈની ઈચ્છા રાખે છે. તે ભવના બંધનને ઓળંગીને મુક્ત થઈ જાય છે. જે સંન્યાસીઓ વાસનાઓથી સંપૂર્ણપણે મુક્ત છે, જીવિત મન ધરાવે છે અને આત્માને જાણે છે, તેઓ માટે મોક્ષ કાં તો શરીર જીવિત હોય અથવા શરીર છોડ્યા પછી હોય છે. કર્મયોગીઓ પણ એ જ સ્થાને પહોંચે છે જે જ્ઞાનીઓને પ્રાપ્ત થાય છે. કર્મયોગ વિના સંન્યાસ પ્રાપ્ત કરવો મુશ્કેલ છે. ચિંતનશીલ કર્મયોગી જલ્દી બ્રહ્મને પ્રાપ્ત કરે છે. જે ભક્તિથી કાર્ય કરે છે, જે શુદ્ધાત્મા છે અને પોતાના મન અને ઇન્દ્રિયોને નિયંત્રિત કરે છે, તે બધાને પ્રિય છે અને દરેક તેને પ્રિય છે. અતીન્દ્રિય ચેતના ધરાવતો માણસ એ જાણતો જ રહે છે કે શરીરના અંગો અને ઇન્દ્રિયો પોતપોતાના પદાર્થોમાં કામ કરે છે અને તે આ બધાથી અલગ છે. સ્થાવર ભક્ત શાંતિ પ્રાપ્ત કરે છે કારણ કે તે તેના તમામ કાર્યોના ફળ ભગવાનને અર્પણ કરે છે. જ્યારે મૂર્તિમંત આત્મા તેના સ્વભાવને વશ થઈને મનમાંથી તમામ કાર્યોનો ત્યાગ કરે છે, ત્યારે તે આનંદથી જીવે છે. આત્મા, શરીરનો સ્વામી, ન તો કર્મનું સર્જન કરે છે, ન તો લોકોને કર્મ કરવા પ્રેરિત કરે છે, ન તો કર્મના ફળનું સર્જન કરે છે. આ બધું પ્રકૃતિના ગુણોથી જ થાય છે. સર્વવ્યાપી પરમાત્માને ન તો કોઈના પાપકર્મોનું જ્ઞાન મળે છે કે ન તો સત્કર્મોનું જ્ઞાન, પરંતુ જ્ઞાન અજ્ઞાનથી ઢંકાયેલું છે, બધા જીવો તેનાથી મોહિત થાય છે.