ધર્મ કહે છે કે જો મન નિખાલસ હોય અને હૃદય સારું હોય તો દરરોજ સુખ મળે. જે સત્કર્મ નથી કરતો તે સંત કહેવાને લાયક નથી.સમયથી આગળ અને ભાગ્યથી વધારે કોઈને કંઈ મળતું નથી.આ ભૌતિક જગતમાં જે ન તો સારાની પ્રાપ્તિ પર આનંદ કરે છે કે ન તો તેની પ્રાપ્તિને ધિક્કારે છે. ખરાબ, તે સંપૂર્ણ જ્ઞાનમાં સ્થિર છે.વેદના જ્ઞાનથી ખલેલ પહોંચાડ્યા વિના, તમે આત્મ-સાક્ષાત્કારની સમાધિમાં સ્થિર થશો, પછી તમે દિવ્ય ચેતનાને પ્રાપ્ત કરશો. આવો માણસ દ્વંદ્વોથી મુક્ત રહીને ભૌતિકના બંધનમાંથી મુક્ત થઈ જાય છે.ઈન્દ્રિયો એટલી પ્રબળ અને ઝડપી હોય છે કે તેઓ તેમને નિયંત્રિત કરવાનો પ્રયાસ કરનાર વિવેકપૂર્ણ માણસના મનને પણ બળપૂર્વક છીનવી લે છે.જે માણસ ઈશ્વરમાં શ્રદ્ધા ધરાવે છે તેને વશ કરીને ઇન્દ્રિયો, તેઓ જ્ઞાન પ્રાપ્ત કરે છે, અને માત્ર એવી વ્યક્તિ જે જ્ઞાન મેળવે છે તે પરમ શાંતિ પ્રાપ્ત કરે છે. માટે તમે બુદ્ધિનો આશરો લો, ફળની ઈચ્છા રાખનારા લોભી છે.ભક્તિમાં જોડાયા વિના, બધાં કર્મોનો ત્યાગ કરીને સુખી થઈ શકતા નથી. પરંતુ ભક્તિમાં પ્રવૃત્ત વિચારશીલ વ્યક્તિ જલ્દી જ પરમ ભગવાનને પામી લે છે.