પરમાત્માને સર્વ કાર્ય અર્પણ કરીને, વ્યક્તિએ આશા, પ્રેમ અને ક્રોધ વિના પોતાનું કર્તવ્ય નિભાવવું જોઈએ. આવો ભગવાનનો આદેશ છે.જેઓ ભગવાનના આદેશની અવગણના કરે છે અને તેનું પાલન કરતા નથી, તેઓ સર્વ જ્ઞાનથી રહિત, ગેરમાર્ગે દોરાયેલા અને નાશ પામે છે.જેઓ આ સૂચનાનું ભક્તિભાવથી પાલન કરે છે, તેઓ ફળદાયી કર્મોના બંધનમાંથી મુક્ત થાય છે. તેના બદલે, હઠીલાપણું છોડીને, જેમ બને તેમ, વ્યક્તિએ શ્રેષ્ઠ તાલીમ હેઠળ કર્મયોગ કરવાનો પ્રયાસ કરવો જોઈએ. અન્યના કર્મોને સારી રીતે કરવા કરતાં પોતાના સોંપાયેલા કર્મોને દોષરહિત રીતે કરવા પણ વધુ સારા છે. સ્વધર્મ માટે મરવું એ કલ્યાણકારી છે, પણ બીજા ધર્મનું પાલન કરવું એ ભયાનક છે. માણસે તેમના નિયંત્રણમાં ન હોવું જોઈએ કારણ કે તેઓ આત્મ-સાક્ષાત્કારના માર્ગમાં અવરોધો છે.ઉત્સાહની સ્થિતિને કારણે, વાસના ઉત્પન્ન થાય છે, જે પાછળથી ક્રોધનું રૂપ લે છે અને પછી માણસ પાપી પ્રવૃત્તિઓ કરવા પ્રેરાય છે. તે જગતનો સર્વ-ભક્ષી પાપી શત્રુ છે.જેમ ધુમાડો અગ્નિને ઢાંકી દે છે અને ધૂળ અરીસાને ઢાંકી દે છે અને જેમ ગર્ભ ગર્ભાશયથી ઢંકાયેલો છે, તેમ આ જ્ઞાન વાસનાથી છુપાયેલું છે.માણસનો અંતરાત્મા સતત શત્રુ વાસનાથી ઢંકાયેલો છે. ઇન્દ્રિયો, મન અને બુદ્ધિ આ વાસનાનું ધામ છે. તેમના દ્વારા આ કાર્ય આત્માના વાસ્તવિક જ્ઞાનને આવરી લે છે અને તેને મોહિત કરે છે.