જ્ઞાન, ક્ષેય એટલે કે જે જાણવા યોગ્ય છે અને જાણનાર - આ ત્રણ કારણો છે જે ક્રિયાને પ્રેરિત કરે છે, કર્ણ એટલે ઇન્દ્રિયો, ક્રિયા અને કર્તા. દરેક વ્યક્તિ પોતાના કર્મના ગુણોનું પાલન કરીને સંપૂર્ણ બની શકે છે. તેમના સ્વભાવ પ્રમાણે નિર્દિષ્ટ ક્રિયાઓ ક્યારેય પાપથી પ્રભાવિત થતી નથી. કુદરતે બનાવેલા કર્મને ક્યારેય ન છોડવું જોઈએ, પછી ભલે તે ખામીયુક્ત હોય. અસંતોષી કામનો આશ્રય લઈને અને અભિમાનમાં ડૂબેલા આસુરી લોકો ક્ષણિક વસ્તુઓથી મોહિત થઈને અશુદ્ધ કર્મોનું વ્રત લે છે. દરેક પ્રયત્નો ખામીયુક્ત છે, કારણ કે આગ ધુમાડાથી ઢંકાયેલી છે. કુદરત દ્વારા બનાવેલ ખામીયુક્ત કર્મને ક્યારેય છોડવું જોઈએ નહીં. જે આત્મસંયમિત છે, અસંબંધિત છે અને ભૌતિક સુખોની પરવા નથી કરતો, તે સંન્યાસના અભ્યાસ દ્વારા કર્મના ફળમાંથી મુક્તિની સર્વોચ્ચ પૂર્ણ સ્થિતિ પ્રાપ્ત કરી શકે છે. યોગીઓ, આસક્તિ વિના, શરીર, મન, બુદ્ધિ અને ઇન્દ્રિયો દ્વારા શુદ્ધિકરણ માટે જ કાર્ય કરે છે. જે વ્યક્તિ નિરંતર પરમ ભગવાનનું સ્મરણ કરવામાં મન રાખીને નિરંતર ભાવથી ભગવાનનું ધ્યાન કરે છે, તે અવશ્ય પરમ ભગવાનને પ્રાપ્ત કરે છે. ભૌતિક ઈચ્છાઓ પર આધારિત કર્મોનો ત્યાગ વિદ્વાન લોકો દ્વારા સન્યાસ કહેવાય છે અને બુદ્ધિશાળી લોકો દ્વારા તમામ કર્મોના ફળનો ત્યાગ કહેવાય છે. જે વ્યક્તિ પોતાના કર્મોનું ફળ પરમ ભગવાનને અર્પણ કરીને આસક્તિ વિના પોતાનું કાર્ય કરે છે, તે પાપી કાર્યોથી અપ્રભાવિત રહે છે, જેમ કમળનું પાન પાણીથી અસ્પૃશ્ય છે.