ਤੱਤਦਰਸ਼ੀ ਗੁਰੂ ਤੋਂ ਅਸਲ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੁਬਾਰਾ ਅਜਿਹਾ ਭੁਲੇਖਾ ਨਹੀਂ ਪਵੇਗਾ ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਗਿਆਨ ਦੁਆਰਾ ਤੁਸੀਂ ਦੇਖ ਸਕੋਗੇ ਕਿ ਸਾਰੇ ਜੀਵ ਪ੍ਰਮਾਤਮਾ ਦੇ ਹਿੱਸੇ ਹਨ। ਭਾਵੇਂ ਮਨੁੱਖ ਸਾਰੇ ਪਾਪੀਆਂ ਵਿਚੋਂ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪਾਪੀ ਹੈ, ਉਹ ਬ੍ਰਹਮ ਗਿਆਨ ਦੀ ਬੇੜੀ ਵਿਚ ਸਵਾਰ ਹੋ ਕੇ ਦੁੱਖਾਂ ਦੇ ਸਮੁੰਦਰ ਤੋਂ ਪਾਰ ਹੋ ਜਾਵੇਗਾ। ਜਿਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬਲਦੀ ਅੱਗ ਬਾਲਣ ਨੂੰ ਖਾ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਸੇ ਤਰ੍ਹਾਂ ਗਿਆਨ ਦੀ ਅੱਗ ਭੌਤਿਕ ਕੰਮਾਂ ਦੇ ਸਾਰੇ ਫਲਾਂ ਨੂੰ ਸਾੜ ਦਿੰਦੀ ਹੈ।
ਸ਼ਰਧਾਵਾਨ, ਤਿਆਰ ਅਤੇ ਜਿਤੇਂਦਰੀ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਹੁੰਦਾ ਹੈ। ਗਿਆਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰ ਕੇ ਉਹ ਜਲਦੀ ਹੀ ਪਰਮ ਸ਼ਾਂਤੀ ਨੂੰ ਪਾ ਲੈਂਦਾ ਹੈ। ਵਿਵੇਕ ਅਤੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਤੋਂ ਰਹਿਤ ਇੱਕ ਸ਼ੱਕੀ ਆਤਮਾ ਮਨੁੱਖ ਦੇ ਪਤਨ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦੀ ਹੈ। ਅਜਿਹੀ ਸੰਦੇਹ ਵਾਲੀ ਆਤਮਾ ਲਈ ਨਾ ਇਹ ਸੰਸਾਰ ਹੈ, ਨਾ ਪਰਲੋਕ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸੁਖ। ਕਰਮ ਉਸ ਆਤਮ-ਬੋਧ ਵਾਲੇ ਮਨੁੱਖ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਬੰਨ੍ਹਦਾ ਜਿਸ ਨੇ ਯੋਗ ਦੁਆਰਾ ਕਰਮ ਤਿਆਗ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਜਿਸ ਦੇ ਗਿਆਨ ਦੁਆਰਾ ਸੰਦੇਹ ਦੂਰ ਹੋ ਗਏ ਹਨ। ਹਿਰਦੇ ਵਿਚ ਅਗਿਆਨਤਾ ਕਾਰਨ ਜੋ ਸੰਦੇਹ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਹਨ, ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗਿਆਨ ਦੇ ਹਥਿਆਰ ਨਾਲ ਕੱਟ ਦਿਓ। ਯੋਗ ਦਾ ਆਸਰਾ ਲਓ, ਖੜੇ ਹੋ ਕੇ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਕਰੋ। ਜੋ ਨਾ ਤਾਂ ਕਰਮ ਦੇ ਫਲ ਨੂੰ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਕਰਮ ਦੇ ਫਲ ਦੀ ਤਾਂਘ ਰੱਖਦਾ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਨਿਤਿਆ ਸੰਨਿਆਸੀ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਕਰਮ ਦਾ ਤਿਆਗ ਅਤੇ ਭਗਤੀ ਕਰਮ ਦੋਵੇਂ ਹੀ ਮੁਕਤੀ ਲਈ ਚੰਗੇ ਹਨ, ਪਰ ਇਨ੍ਹਾਂ ਦੋਹਾਂ ਵਿਚੋਂ ਭਗਤੀ ਕਰਮ ਕਰਮ ਦੇ ਤਿਆਗ ਨਾਲੋਂ ਉੱਤਮ ਹੈ।
