ನಮ್ಮ ನಗರ, ಪಟ್ಟಣಗಳ ಭವಿಷ್ಯ ರೂಪಿಸುವ ಶಕ್ತಿ ಮತ್ತು ಜವಾಬ್ದಾರಿಯನ್ನು ನಾವೆಲ್ಲರೂ ಹೊಂದಿದ್ದೇವೆ ಎಂಬುದನ್ನು ಜಗತ್ತಿಗೆ ನೆನಪಿಸುವ ಉದ್ದೇಶಕ್ಕಾಗಿ ಈ ದಿನವನ್ನು ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. 2020ರ ವಿಶ್ವ ಆವಾಸಸ್ಥಾನ ದಿನಾಚರಣೆಯನ್ನು ಇಂಡೋನೇಷ್ಯಾದ ಸುರಬಯಾ ನಗರದಲ್ಲಿ ಆಯೋಜಿಸಲಾಗಿದೆ.
ಪ್ರತಿಯೊಬ್ಬರಿಗೂ ಆಶ್ರಯವನ್ನು ಕಲ್ಪಿಸುವ ಹಿನ್ನೆಲೆ ಸುಸ್ಥಿರ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ನೀತಿಗಳನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸುವ ಸಲುವಾಗಿ ಯುಎನ್ ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ವಿಶ್ವ ಆವಾಸಸ್ಥಾನ ದಿನದಂದು ಹೊಸ ವಿಷಯವನ್ನು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುತ್ತದೆ. ಈ ವಿಶ್ವ ಆವಾಸಸ್ಥಾನ ದಿನವು ಎಲ್ಲಾ ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ಹೊಸ ನಗರ ಕಾರ್ಯಸೂಚಿಯನ್ನು ಅನುಷ್ಠಾನಗೊಳಿಸಿದೆ. ಸುಸ್ಥಿರ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ಗುರಿ. ವಿಶ್ವ ಆವಾಸಸ್ಥಾನ ದಿನ -2020ರ ವಿಷಯವೆಂದ್ರೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ವಸತಿ, ಉತ್ತಮ ನಗರದ ಭವಿಷ್ಯ.
ಇತಿಹಾಸ : ವಿಶ್ವ ಆವಾಸಸ್ಥಾನ ದಿನವನ್ನು ಯುಎನ್ ಜನರಲ್ ಅಸೆಂಬ್ಲಿ 1985ರಲ್ಲಿ ನಿರ್ಣಯಿಸಿ 40/202 ಮೂಲಕ ಸ್ಥಾಪಿಸಿತು. ವಿಶ್ವ ಆವಾಸಸ್ಥಾನ ದಿನವನ್ನು ಮೊದಲ ಬಾರಿಗೆ 1986 ರಲ್ಲಿ "ಆಶ್ರಯ ನನ್ನ ಹಕ್ಕು" ಎಂಬ ವಿಷಯದೊಂದಿಗೆ ಆಚರಿಸಲಾಯಿತು. ನೈರೋಬಿ ಆ ವರ್ಷದ ಆಚರಣೆಗೆ ಆತಿಥೇಯ ನಗರವಾಗಿತ್ತು.
ಹಿಂದಿನ ಇತರ ವಿಷಯಗಳು ಸೇರಿವೆ: “ಮನೆಯಿಲ್ಲದವರಿಗೆ ಆಶ್ರಯ” (1987, ನ್ಯೂಯಾರ್ಕ್); “ಆಶ್ರಯ ಮತ್ತು ನಗರೀಕರಣ” (1990, ಲಂಡನ್); “ಭವಿಷ್ಯದ ನಗರಗಳು” (1997, ಬಾನ್); “ಸುರಕ್ಷಿತ ನಗರಗಳು” (1998, ದುಬೈ); “ವುಮೆನ್ ಇನ್ ಅರ್ಬನ್ ಗವರ್ನೆನ್ಸ್” (2000, ಜಮೈಕಾ); “ಕೊಳೆಗೇರಿಗಳಿಲ್ಲದ ನಗರಗಳು” (2001, ಫುಕುವಾಕಾ), “ನಗರಗಳಿಗೆ ನೀರು ಮತ್ತು ನೈರ್ಮಲ್ಯ” (2003, ರಿಯೊ ಡಿ ಜನೈರೊ), “ಯೋಜನೆ ನಮ್ಮ ನಗರ ಭವಿಷ್ಯ” (2009, ವಾಷಿಂಗ್ಟನ್, ಡಿಸಿ), “ಉತ್ತಮ ನಗರ, ಉತ್ತಮ ಜೀವನ” (2010, ಶಾಂಘೈ, ಚೀನಾ) ಮತ್ತು ನಗರಗಳು ಮತ್ತು ಹವಾಮಾನ ಬದಲಾವಣೆ (2011, ಅಗುವಾಸ್ಕಲಿಯೆಂಟ್ಸ್, ಮೆಕ್ಸಿಕೊ).
1989ರಲ್ಲಿ ವಿಶ್ವಸಂಸ್ಥೆಯ ಮಾನವ ವಸಾಹತು ಕಾರ್ಯಕ್ರಮವು ಆವಾಸಸ್ಥಾನ ಸ್ಕ್ರಾಲ್ ಆಫ್ ಆನರ್ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿತು. ಅಂದಿನಿಂದ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಾಕಷ್ಟು ಆಶ್ರಯವನ್ನು ಒದಗಿಸುವ ಸುಸ್ಥಿರ ಅಭಿವೃದ್ಧಿ ನೀತಿಗಳನ್ನು ಉತ್ತೇಜಿಸಲು ಪ್ರತಿ ವರ್ಷ ಹೊಸ ಥೀಮ್ನೊಂದಿಗೆ ಇದನ್ನು ಆಚರಿಸಲಾಗುತ್ತದೆ. ಇದು ಪ್ರಸ್ತುತ ವಿಶ್ವದ ಅತ್ಯಂತ ಪ್ರತಿಷ್ಠಿತ ಮಾನವ ವಸಾಹತು ಪ್ರಶಸ್ತಿ.
ಆಶ್ರಯ ಒದಗಿಸುವಿಕೆ, ಮನೆಯಿಲ್ಲದವರ ದುಃಸ್ಥಿತಿ ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸುವುದು, ಸಂಘರ್ಷದ ನಂತರದ ಪುನರ್ ನಿರ್ಮಾಣದಲ್ಲಿ ನಾಯಕತ್ವ, ಮಾನವ ವಸಾಹತುಗಳನ್ನು ಅಭಿವೃದ್ಧಿಪಡಿಸುವುದು ಮತ್ತು ಸುಧಾರಿಸುವುದು, ನಗರ ಜೀವನದ ಗುಣಮಟ್ಟ ಮುಂತಾದ ವಿವಿಧ ಕ್ಷೇತ್ರಗಳಲ್ಲಿ ಉತ್ತಮ ಕೊಡುಗೆಗಳನ್ನು ನೀಡಿರುವವರಿಗೆ ಈ ಪ್ರಶಸ್ತಿ ನೀಡಲಾಗುತ್ತದೆ.
2020ರ ವಿಶ್ವ ಆವಾಸಸ್ಥಾನ ದಿನದ ಸಂದೇಶ : ಕೋವಿಡ್-19 ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇರುವಂತೆ ಹೇಳಲಾಗಿತ್ತು. ಆದರೆ, ಕೆಲವರಿಗೆ ಇರಲು ಮನೆಯೇ ಇಲ್ಲ. ಇಂತಹ ಸಂದರ್ಭದಲ್ಲಿ ಮನೆ ಎಂಬುದು ಎಷ್ಟು ಮುಖ್ಯ ಎಂಬುದು ಜನರಿಗೆ ಅರಿವಾದಂತಿದೆ. ಸುರಕ್ಷಿತ ಭಾವನೆ ಮೂಡಿಸಲು ಮನೆ ಅಗತ್ಯ. ಕೆಲಸ ಮತ್ತು ಕಲಿಕೆ ಮುಂದುವರಿಸಲು ನಮಗೆ ಮನೆ ಸುರಕ್ಷಿತವಾಗಿರಬೇಕು. ಇದು ಸಾರ್ವಜನಿಕರಿಗೆ ಹಸಿರು ಮತ್ತು ತೆರೆದ ಸ್ಥಳಗಳು, ಉದ್ಯೋಗಾವಕಾಶಗಳು, ಆರೋಗ್ಯ ರಕ್ಷಣಾ ಸೇವೆಗಳು, ಶಾಲೆಗಳು, ಶಿಶುಪಾಲನಾ ಕೇಂದ್ರಗಳು ಮತ್ತು ಇತರ ಸಾಮಾಜಿಕ ಸೌಲಭ್ಯಗಳನ್ನು ಪ್ರವೇಶಿಸಲು ಅನುವು ಮಾಡಿಕೊಡುವ ಸ್ಥಳದಲ್ಲಿ ಸಹ ಇರಬೇಕು.
ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕ ರೋಗವು ಪ್ರಾರಂಭವಾಗುವ ಮೊದಲು 1.8 ಶತಕೋಟಿ ಜನರು ಕೊಳೆಗೇರಿ ಮತ್ತು ಅನೌಪಚಾರಿಕ ವಸಾಹತುಗಳು, ಅಸಮರ್ಪಕ ವಸತಿಗಳಲ್ಲಿ ವಾಸಿಸುತ್ತಿದ್ದಾರೆ. ಸುಮಾರು 3 ಬಿಲಿಯನ್ ಜನರಿಗೆ ಮೂಲ ಕೈ ತೊಳೆಯುವ ಸೌಲಭ್ಯವಿಲ್ಲ. ಇದರರ್ಥ ಮೂಲಭೂತ ಸೇವೆಗಳ ಅನುಪಸ್ಥಿತಿಯಿಂದ ಮತ್ತು ಅನೇಕ ಸಾಮಾಜಿಕ-ಆರ್ಥಿಕ ಹಾಗೂ ಪರಿಸರೀಯ ಅಪಾಯಗಳಿಗೆ ಒಡ್ಡಿಕೊಳ್ಳುವುದರಿಂದ ವಿಶ್ವದಾದ್ಯಂತ ಲಕ್ಷಾಂತರ ಜನರು ಕಳಪೆ ಆರೋಗ್ಯ ಅನುಭವಿಸುವ ಸಾಧ್ಯತೆಯಿದೆ. ಕೊರೊನಾ ಸಾಂಕ್ರಾಮಿಕದಿಂದ ರಚನಾತ್ಮಕ ಅಸಮಾನತೆಗಳನ್ನು ಎತ್ತಿ ತೋರಿಸಲಾಗಿದೆ.
ಅಲ್ಪಸಂಖ್ಯಾತರು, ಸ್ಥಳೀಯ ಜನರು ಮತ್ತು ವಲಸಿಗರು ಸರಿಯಾದ ವಸತಿ ಇಲ್ಲದೇ ಅಲೆದಾಡುತ್ತಿದ್ದು, ಇದು ಅಸಮಾನತೆ ತೋರಿಸುತ್ತದೆ. ಕೊರೊನಾ ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ವಸತಿ ಕೊರತೆಯಿರುವ ಮತ್ತು ಅಸಮಾನತೆ, ಬಡತನವನ್ನು ಎದುರಿಸುತ್ತಿರುವ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿ ಹರಡಿದೆ. ಈ ಪ್ರದೇಶಗಳಲ್ಲಿನ ನಿವಾಸಿಗಳನ್ನು ಹೆಚ್ಚಾಗಿ ಅಧಿಕಾರಿಗಳು ಗುರುತಿಸುವುದಿಲ್ಲ ಅಥವಾ ರಕ್ಷಿಸಿಸುವುದಿಲ್ಲ. ವಿಶೇಷವಾಗಿ ಬಿಕ್ಕಟ್ಟಿನ ಸಮಯದಲ್ಲಿ ಹೊರ ಹಾಕುವ ಮತ್ತು ಸ್ಥಳಾಂತರಿಸುವ ಅಪಾಯ ಎದುರಿಸುತ್ತಾರೆ.
ಐಎಲ್ಒ ಪ್ರಕಾರ, ವಿಶ್ವದ ಜನಸಂಖ್ಯೆಯ 55 ಪ್ರತಿಶತದಷ್ಟು- ಸುಮಾರು 4 ಬಿಲಿಯನ್ ಜನರು-ಯಾವುದೇ ರೀತಿಯ ಸಾಮಾಜಿಕ ರಕ್ಷಣೆಯಿಂದ ಪ್ರಯೋಜನ ಪಡೆಯುವುದಿಲ್ಲ. ವಸತಿ ಎನ್ನುವುದು ಮಾನವ ಹಕ್ಕು ಮತ್ತು ಇತರ ಎಲ್ಲ ಮೂಲಭೂತ ಹಕ್ಕುಗಳಿಗೆ ವೇಗವರ್ಧಕವಾಗಿದೆ. “ಎಲ್ಲರಿಗೂ ನಗರದಲ್ಲಿ ಹಕ್ಕಿದೆ” ಎಂದು ಖಚಿತಪಡಿಸಿಕೊಳ್ಳುವ ಏಕೈಕ ಮಾರ್ಗವಾಗಿದೆ.
ನಮ್ಮ ನಗರಗಳು ಮತ್ತು ಸಮುದಾಯಗಳ ಸುಸ್ಥಿರ ಪರಿವರ್ತನೆಗೆ ಅಂತರ್ಗತ, ಕೈಗೆಟುಕುವ ಮತ್ತು ಸಮರ್ಪಕ ವಸತಿ ಮುಖ್ಯವಾಗಿದೆ. ಸ್ಥಿತಿಸ್ಥಾಪಕ, ಅಂತರ್ಗತ, ಸುರಕ್ಷಿತ, ವೈವಿಧ್ಯಮಯ ನಗರಗಳನ್ನು ಗುರಿಯಾಗಿಸಿಕೊಂಡಿದೆ. 2030ರ ವೇಳೆಗೆ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಸಮರ್ಪಕ, ಸುರಕ್ಷಿತ ಮತ್ತು ಕೈಗೆಟುಕುವ ವಸತಿ ಮತ್ತು ಮೂಲ ಸೇವೆ ನೀಡುವುದು, ಕೊಳೆಗೇರಿಗಳ ಉನ್ನತೀಕರಣ ಮಾಡುವ ಗುರಿ ಹೊಂದಲಾಗಿದೆ.
ಕೋವಿಡ್-19 ಬಿಕ್ಕಟ್ಟು ಸಮುದಾಯಗಳ ಶಕ್ತಿಯನ್ನು ಮತ್ತು ಸ್ಥಳೀಯ ಹಾಗೂ ನವೀನ ಪರಿಹಾರಗಳನ್ನು ಹೊಂದಿಕೊಳ್ಳುವ, ಹುಡುಕುವ ಜನರ ಸಾಮರ್ಥ್ಯ ಪ್ರದರ್ಶಿಸಿದೆ. ಸ್ಥಳೀಯ ಮತ್ತು ರಾಷ್ಟ್ರೀಯ ಸರ್ಕಾರಗಳು ತಾತ್ಕಾಲಿಕ ಪರಿಹಾರಗಳನ್ನು ಒದಗಿಸುವುದರಿಂದ ವಸತಿ ತುರ್ತು ಪರಿಸ್ಥಿತಿಗಳನ್ನು ತ್ವರಿತವಾಗಿ ಪರಿಹರಿಸಲು ಸಾಧ್ಯವಿದೆ ಎಂದು ಇದು ತೋರಿಸಿದೆ.
ಬಳಕೆಯಾಗದ ಸ್ಥಳಗಳು ಮತ್ತು ಕಟ್ಟಡಗಳ ಮರುಹಂಚಿಕೆ ಮೂಲಕ ಸುರಕ್ಷಿತ ವಸತಿ ಇಲ್ಲದ ಜನರಿಗೆ ಅಲ್ಪಾವಧಿಯ ಮತ್ತು ತುರ್ತು ಸೌಕರ್ಯ ನೀಡುವುದು. ಅಗತ್ಯ ಸಣ್ಣ ಉದ್ಯಮಗಳಿಗೆ ಕಟ್ಟಡಗಳು, ಭೂಮಿ ಮತ್ತು ಮುಕ್ತ ಸ್ಥಳ, ಆಹಾರ ಸುರಕ್ಷತೆ, ತುರ್ತು ಆರೋಗ್ಯ ರಕ್ಷಣೆ, ಜನರು ಮನೆಯಲ್ಲಿಯೇ ಇರುವಾಗ ಅಗತ್ಯವಿರುವ ಇತರ ಪ್ರಮುಖ ಕಾರ್ಯಗಳಿಗೆ ಪ್ರವೇಶ.
