જે વ્યક્તિ ભગવાનની ક્રિયાઓના દિવ્ય સ્વરૂપને જાણે છે, તે શરીરનો ત્યાગ કરતો નથી અને ફરીથી જન્મ લે છે, તે ભગવાનને જ પ્રાપ્ત કરે છે. આસક્તિ, ભય અને ક્રોધથી સંપૂર્ણપણે મુક્ત, ભગવાનમાં લીન અને આશ્રિત અને જ્ઞાન સ્વરૂપે તપ કરીને પવિત્ર થઈને અનેક ભક્તોએ ભગવાનની અનુભૂતિ પ્રાપ્ત કરી છે. જે ભાવનાથી બધા લોકો ભગવાનનું શરણ લે છે, તે પ્રમાણે ભગવાન તેમને ફળ આપે છે. નિઃશંકપણે, આ સંસારમાં મનુષ્યને ફળદાયી કર્મોનું ફળ બહુ જલ્દી મળે છે. જે લોકો પોતાના કાર્યોની સિદ્ધિ ઈચ્છે છે તેઓ દેવતાઓની પૂજા કરે છે. પ્રકૃતિના ત્રણ ગુણો અને તેની સાથે સંકળાયેલા કર્મ અનુસાર ભગવાને માનવ સમાજના ચાર વિભાગો બનાવ્યા છે. ભગવાન તેના કર્તા હોવા છતાં, ભગવાન અ-કર્તા અને અવિનાશી છે. પરમાત્મા પર કોઈ કર્મ કે ક્રિયાની કોઈ અસર થતી નથી, જે આ સત્યને ઈશ્વરના સંબંધમાં જાણે છે, તે ક્યારેય ક્રિયાઓના ચક્કરમાં ફસાતો નથી. પ્રાચીન કાળમાં, તમામ મુક્ત આત્માઓ પરમાત્માના દિવ્ય સ્વરૂપને જાણ્યા પછી જ કાર્ય કરતા હતા, તેથી મનુષ્યે તેમના પગલે ચાલવું જોઈએ અને તેમનું કર્તવ્ય નિભાવવું જોઈએ. દરેક કામના પ્રયત્નો ખામીઓથી ભરેલા છે, કારણ કે આગ ધુમાડાથી ઢંકાયેલી છે. કુદરતમાંથી જન્મેલા દોષપૂર્ણ કર્મને ક્યારેય છોડવું જોઈએ નહીં. જે માણસ કર્મમાં નિષ્ક્રિયતા અને કર્મને નિષ્ક્રિયતામાં જુએ છે, તે પુરુષોમાં જ્ઞાની છે, તે યોગી સર્વ ક્રિયાઓનો કર્તા છે. જેની તમામ ક્રિયાઓની શરૂઆત ઈચ્છા અને ઈચ્છાથી રહિત હોય અને જેની તમામ ક્રિયાઓ જ્ઞાનના અગ્નિથી બળી જાય તે જ્ઞાની પણ કહેવાય છે. જે આશ્રયથી રહિત છે અને કર્મ અને ફળની આસક્તિ છોડીને સદા સંતોષી રહે છે, તે કર્મોમાં સારી રીતે વ્યસ્ત હોવા છતાં પણ ખરેખર કંઈ કરતો નથી.