ਭਾਗਵਤ ਗੀਤਾ ਦਾ ਸੰਦੇਸ਼
ਕਰਮ ਦਾ ਸਥਾਨ ਅਰਥਾਤ ਇਹ ਸਰੀਰ, ਕਰਤਾ, ਕਈ ਇੰਦਰੀਆਂ, ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਜਤਨ ਅਤੇ ਪਰਮ ਆਤਮਾ - ਇਹ ਪੰਜ ਕਰਮ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹਨ। ਤਿਆਗ, ਦਾਨ ਅਤੇ ਤਪੱਸਿਆ ਦੇ ਕਰਮ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਛੱਡਣੇ ਚਾਹੀਦੇ, ਕੀਤੇ ਜਾਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ। ਨਿਰਸੰਦੇਹ, ਤਿਆਗ, ਦਾਨ ਅਤੇ ਤਪੱਸਿਆ ਸਾਧੂਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਪਵਿੱਤਰ ਬਣਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਨਿਰਧਾਰਿਤ ਕਰਤੱਵਾਂ ਨੂੰ ਕਦੇ ਵੀ ਤਿਆਗਣਾ ਨਹੀਂ ਚਾਹੀਦਾ, ਜੇਕਰ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਭਰਮ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਨਿਰਧਾਰਤ ਕਰਤੱਵਾਂ ਨੂੰ ਤਿਆਗ ਦਿੰਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਜਿਹੇ ਤਿਆਗ ਨੂੰ ਤਮਸ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਦੋਂ ਕੋਈ ਵਿਅਕਤੀ ਕਾਰਣ ਵਜੋਂ ਸੌਂਪੀ ਹੋਈ ਡਿਊਟੀ ਨੂੰ ਨਿਭਾਉਂਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਾਰੀਆਂ ਪਦਾਰਥਕ ਸਾਂਝਾਂ ਅਤੇ ਫਲ ਨਾਲ ਮੋਹ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰਦਾ ਹੈ ਤਾਂ ਉਸ ਦਾ ਤਿਆਗ ਸਾਤਵਿਕ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਬੇਸ਼ੱਕ, ਕਿਸੇ ਵੀ ਅਵਤਾਰੀ ਜੀਵ ਲਈ ਸਾਰੇ ਕਰਮਾਂ ਦਾ ਤਿਆਗ ਕਰਨਾ ਅਸੰਭਵ ਹੈ, ਪਰ ਜੋ ਕਰਮਾਂ ਦੇ ਫਲ ਨੂੰ ਤਿਆਗਦਾ ਹੈ ਉਹ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਤਿਆਗੀ ਹੈ। ਉਹ ਕਿਰਿਆ ਜੋ ਨਿਯਮਤ ਹੈ ਅਤੇ ਜੋ ਕਰਮ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਦੀ ਇੱਛਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਮੋਹ, ਮੋਹ ਅਤੇ ਅਭਿਲਾਸ਼ੀ ਕੀਤੀ ਜਾਂਦੀ ਹੈ, ਉਸ ਨੂੰ ਸਾਤਵਿਕ ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
